Wiszące ogrody Semiramidy

Wiszące Ogrody Semiramidy zaliczane są przez starożytnych Greków do listy siedmiu cudów świata. Nie jest całkowicie wyjaśnione jest ich rzeczywiste istnienie i położenie. Istnieje jednak wiele źródeł historycznych, które potwierdzają istnienie Ogrodów umiejscowionych najprawdopodobniej w Babilonie między wielkimi rzekami Tygrys i Eufrat. O ogrodach pisali m.in. tacy greccy pisarze i historycy jak Herodot, Strabon czy Diodor Sycylijski. Według ówczesnych źródeł zostały one utworzone z polecenia babilońskiego króla Nabuchodonozora II dla jego żony Amytis w 600 p.n.e.

Według podanych nam źródeł Wiszące Ogrody składały się z licznych studni i siedmiu tarasów, z których każdy stanowił odrębny ogród. Ich nadzwyczajność podkreślał fakt, iż kiedy cały Babilon ogarniało gorące słońce, Ogrody kwitły i zachwycały swoją zielenią. Roślinność jaka rosła na krawędziach każdego tarasu tworzyła przepiękny, pnący się w górę ogród, stwarzając wrażenie, iż drzewa, krzewy i pnącza wiszą w powietrzu, stąd wzięła się nazwa “wiszące ogrody”. Cała konstrukcja zbudowana była z palonej cegły, kamieni, gipsu, smoły i ołowiu na którym leżała ogromna ilość ziemi, nawadnia przez liczne kanały.